باز خداوندا را شکر

پوزخند می زنم به این بازی بی مزه و لوس روزگار 

تا همین ده سال پیش که من با پشتکار و جدیت فراوان به دوستان و اطرافیانم به خصوص خانمها توصیه می کردم خود انسانهایی صاحب اندیشه و از نظر فکری مستقل باشید و تصور نکنید تمام سرنوشت شما باید با اراده ی همسر  رقم بخوره به ما می خندیدن و می گفتن ندا در تخیلات زندگی می کنی ، واقعیت چیز دیگریست مردها دوست دارن ما مثل جا سوئیچی بهشون آویزون باشیم ، مردها از زن مستقل می ترسند و هزاران اراجیف دیگر و بسیاری از آقایانی که از این عقیده سواستفاده کردن و معنای واقعی آزادی را نادیده گرفتن ... 

حال بعد از گذشت سالها که هزینه های زیادی پرداخت کردم و لطمات روحی بسیاری خوردم تبدیل شدم به زنی بدبین و فوق العاده حساس که این حساسیت و بدبینی ، آزادی دیگران در معرض خطر قرار می ده و دوستانی که گذشته خود را فراموش کردن به من می گوین ندا تو خیلی حساسی مردها دوست ندارن کنترل بشن تو باید اعتماد کنی ، مردها خوششون نمیاد زنی بهشون مثه جا سوئیچی بچسبه و ...    

دردم می آید گویی به تمسخر مرا گرفته اند  ، عصبانی می شوم و آنها می گوین چقدر کم ظرفیتی ... باز خداوند را شکر که آنها این همه باظرفیت و روشنفکر هستند.

دلم می خواهد از میان این همه بگذرم دلم می خواهد از میان این همه همهمه بگذرم