کیستی که من
اینگونه به جد
در دیارِ رؤیاهای خویش
با تو درنگ می‌کنم؟

بدن در کمدی

بدن کُمیک به طرزی اغراق شده ، جسمانی و ارگانیسمی تحریف شده ، نامتناسب ، قبیح، بی نظم، سیری ناپذیر، و نا بهنجار است.هر کدام از کارتون های تام و جری نمونه ی این تنانگی تقلیل یافته اند، چه در هر کدام بدن هایی را می بینیم که جهش می یابند، متلاشی می شوند، قالب دوباره ای می گیرند و بلاهای بی شماری را متحمل می شوند، اما کماکان نمی میرند.قهرمانان کُمیک خودشان اغلب کاریکاتورهایی نامتناسب هستند، بی نهایت چاق یا به طرز مضحکی لاغرند مثل لورل و هاردی ، آسیب پذیرند مثل مستر ماگو ، یا مثل روآن اتکینسن و جیم کری بسیار انعطاف پذیرند. شاید بتوان گفت بدن کمیک واقعیات جسمانیت را بر آرمان جسم و کارکردهای آن را بر وقار و متانتش برتری می دهد، هر چند که همان ایده های آرمانی هم در هر برهه ی تاریخی خاص ، ساختارهای متفاوتی می یابند.

از کتاب کمدی اندرو استات

ترجمه ی بابک تبرایی