نمی دانستم عشق چیست

نمی دانستم عشق چیست

نمی دانستم وقتی مردی تمام دشت های شقایق را برای زنی به ارمغان می اورد یعنی چه

بانوی اثیری

نگاهت آغاز بهار و تنت ظهر تابستان های اهواز.

تو را همیشه میبینم

 در صورت خندان زنی با دندان های ردیف نمایان 

در گریه بلند کودکی

 و در چهره آرام مردی که در جبهه های نبرد در خون غلتیده است.

زمین زیر پایت فراخ تر میشود  و علفزارها با چرخش دامنت به رقص می آیند. 

صدای بلبلان و قناری ها از صدای خیابان بلندتر است 

وقتی باد بوی تورا می آورد.

نمی دانستم عشق چیست تا زمانی که نام تو را شنیدم  و حال دیگر نمی دانم که هستم.

حالا میخواهم تمام گل های عالم را ببویم و داغ تمام شقایق های دشت را به سینه بزنم و در فراز قله های دور کنارت بایستم و قرمزی آسمان را هنگام غروب با تو بنوشم.

بانوی اثیری

سالهای که با یاد تو می آیند و  بی تو میگذرند را 

میخواهم تا ابد گریه کنم ....