حرفای خودمانی

سلام

من امروز اون مهمان ناخوانده رو که سر زده اومده بود و موندگار شده بود از خونه بیرون کردم.

مجبور بودم ، می دونستم یه روز خودش می رفت و کلی غم و غصه برام می گذاشت

من باید اینکارو می کردم باید می فهمید نمی تونه تو خونه ی من هر کاری که دلش می خواد بکنه

باید می فهمید من متوجه رفتاراش هستم

باید می فهمید همه ی لبخند ام ، همه گفت و خند هام همه از روی تظاهر بوده

تظاهر کردم چون امید داشتم احتمال داره همه ی چیزها درست می شه

اما یادم رفته بود یادم رفته بود که من خیلی وقته که دیگه به این واژه اعتقاد ندارم.

اما از کارم پشیمون نیستم من از شخصیتم دفاع کردم و از انسانیت و احساس و زنانگی

اینکه هیچکس حتی به نام عشق نمی تونه اینا رو از من بگیره

اینکه هر انسانی لایق عشق نیست

من از حرمت عشق دفاع کردم.