سلام مشغول خواندن کتاب تاریخ تئاتر اثر ویل دورانت بودم  که  به داستان مدئا اثر درام نویس به حق بزرگ اوریپید ، رسیدم شاعر از زبان مدئا شعری سروده که برای من جالب و قابل توجه بود ازچند جهت اول اینکه این شعر در حدود قرن 5 ق م سروده شده و نشان دهنده شناخت عمیق اوریپید از عوالم انسان هاست. دوم آنکه سخنان مدئا در مورد زنان که هنوز هم تازه و امروزی هستند.

در مورد داستان مدئا

هنگامی که یاسون به کولخیس می آید ، شاهزاده مدئا عاشق او می شود ، یاریش می کند تا پشم زرین را به دست آورد و برای حفظ او پدر خویش را می فریبد و برادر خویش را هلاک می گرداند. یاسون سوگند یاد می کند همواره دوستدار وی باشد و او را با خود به یولکوس باز می گرداند. پلیاس ، پادشاه یولکوس وعده می دهد که تاج و تخت خود را به یاسون بسپارد در اینجا مدئا وحشی طبع وی را با زهر می کشد تا سلطنت یولکوس به یاسون برسد. قانون تسالی یاسون را از ازدواج با بیگانگان منع می کند، و او ناگزیر عشق نامشروع خود را با مدئا ادامه می دهد و از وی دو فرزند به وجود می آورد. ولی پس از چندی ، از خشونت وحشیانه مدئا خسته می شود و به جستجو می پردازد تا برای خود همسری شرعی و وارثی قانونی بیابد.از این روی ، از دختر کرئون پادشاه کورنت خواستگاری می کند. کرئون او را به دامادی خویش می پذیرد و مدئا را از آنجا دور می سازد.

مدئا در حالیکه بر خطاهای خود می اندیشد ، یکی از برجسته ترین اشعاری را که اوریپید در دفاع از زنان سروده است میخواند:

در بین موجوداتی که بر روی زمین می رویند و خون از جسمشان می ریزد ،

زن بوته ای است که از همه زخمدیده تر است. ما باید هرچه زر گیر آورده ایم بدهیم و عشق مردی را بخریم،

زیرا آن را برای چنین روزی اندوخته ایم ، و از این راه

جسم خود را فرمانبردار وی سازیم اینجاست که دندان زهر آگین شرم را حس می کنیم

و از همه بدتر آنکه هیچ نمی دانیم که این فرمانروا چگونه کسی خواهد بود....

زن در خانه خود هرگز شیوه ای نیاموخته است تا با آن

مردی را که در کنارش می خسبد به سوی آرامش و صفا رهبری کند.

زنی که پس از رنج فراوان ، شیوه این کار را بیاموزد و روشی در پیش گیرد

که مرد از او سیر نگردد و یوغ خود را بیرحمانه سنگین نسازد نفسی که می کشد

فرخنده و مقدس است. و گر نه بهتر آن است که مرگ را خواستار شود.

اگر مرد در درون خانه از دیدن چهره زن خویش خسته گردد

از خانه بیرون می رود و جایی نشاط انگیز تر  آسایش قلب خود را پیدا می کند.

اما زن منتظر می ماند و آرزوهای خود را تنها به یک روح وابسته می دارد.

و مردم می گویند که تنها مردان با جنگ رو به رو می شوند ،

و زنان در پناه خانه می نشینند و از هر خطری در امانند.

چه دروغ خنده انگیزی ! برای من سپر در دست با جنگ های آنان رو به رو شدن

سه بار آسانتر است تا کودکی را در شکم پروردن.

بعد از سرودن این شعر رقیب خود و سپس دو فرزند خویش را می کشد و تا اونجا که یادم می یاد در نهایت همسرش و خودش هم می کشه.

اول اینکه این اوریپید عجب نویسنده قدرتمندی بوده و جا داره بعضی از نمایشنامه نویسای ما که همینطوری تو هوا شخصیت های داستانش تصویر می کنند از این درام نویس قرن پنج قبل از میلاد کمی یاد بگیرند.

دوم اینکه زن یعنی این !... واقعا دم این مدئا گرم. بعضی مرگ هم از سرشون زیادیه.