اعترافات یک وبلاگنویس

می خوام اعتراف کنم این پست و چند تا پست قبلی رو زورکی نوشتم 

چه زمانهایی زورکی نمی نویسم :

زمانی که خیلی خوشحالم وزمانی که خیلی ناراحتم 

چه زمانی هایی زورکی می نویسم :

زمانی که معلوم نیست حالم خوبه یا حالم بده ، منظورم همون زمانهایی که با دو چشم شیشه ای جهان در برابرم عبور می کند.

از طرفی چون موزه نمی روم ترسیدم مردم بگن این همه وقت داره دو خط برای وبلاگش نمی نویسه. 

نتیجه زورکی نوشتن :  

 با دو چشم شیشه ای یه جوالدوز به خودم می زنم یه سوزن به جهان گذران