با این شعر گذشته را رها خواهم کرد

گذشته... 

            یه زخم پیر و کهنه س خوب نمی شه 

            تو ابرا   یه ابر گریه سازه  دور نی شه 

            یه مرغ جلد که هیچ وقت نمی ره 

           یه دشت خشک که با اشک جون می گیره 

یه زنجیره ، یه بنده ، یه دیوار بلنده    

                               گذشته مثل کوهه ، جنس سنگه

چه سخته... 

                 چه سخته... 

                                  گذشتن از رو دیوار گذشته 

                یه خوابه... 

                              رسیدن 

                                        به فردایی که پشت اون نشسته

گذشته ... 

             تو فریاد تموم گریه هامی 

یه عمره ... 

              تو بیداری تلخ قصه هامی 

                              تو شبهامو به بیزاری کشوندی 

                              تو خورشید یه بی خواب و سوزوندی 

تو آزاری ، تو دردی ، یه دیوار بلندی       

                                     گذشته جنس کوهی مثله سنگی 

چی می شد ... 

                 چی می شد ... 

تموم لحظه های من که می رن 

                                     بمیرن ، بمیرن 

                                               که امروز و منو از من نگیرن 

                                               که امروز و منو از من نگیرن  

                                               که امروز و منو از من نگیرن  

این ترانه رو می تونید با صدای زنده یاد افشین مقدم  گوش بدید.