آیین های باران خواهی و ویژگی نمایشی آنها (قسمت دوم)

عروسی قنات

موضوع نر و ماده بودن آب ها و نیز قنات که ماندگاری است از مراسم دوران ستایش آناهیتا و تیشتر ، ما را به عروسی قنات رهنمود می کند که امروزه در بسیاری از نقاط ایران ، از جمله روستاهای اراک ، تفرش ، ملایر ، تویسرکان ، محلات ، خمین ، گلپایگان ، دلیجان ، چهار محال ، اصفهان ، دامغان ، شاهرود ، یزد و شهرکرد متداول است. در گذشته حوزه اجرای مراسم عروسی گسترده بوده است و احتمال دارد که در دوران باستان عروسی چشمه ، رودخانه و ... نیز وجود داشته است.

بررسی ها ی انجام شده در مورد این موضوع نشان می دهد که در مناطق کم باران  و تقریبا کم آب و نیز حاشیه  کویر ایران  ، هر گاه در اثر نیامدن باران آب قنات کم می شده ، این مراسم اجرا می شده است.

طرز عمل بدین صورت است که با انتخاب عروس قنات که ممکن است یک زن بیوه و یا یک دوشیزه باشد ، سعی می کنند رضایت او را به دست بیاورند ، بنابراین پس از این عمل مردم  عینا مانند یک عروسی معمولی جشن می گیرند.ساز و دهل و سایر آلات موسیقی محلی نواخته می شود و با رقص و دست افشانی شادی می کنند.گاه پیشاپیش آنان پیرمردان و پیرزنان حرکت می کنند و عروس را بر سر سفره عقد که معمولا در کنار قنات استمی برند ، ممکن است این مراسم در خانه ای باشد ، آنگاه کوزه ای از آب قنات بر سر سفره عقد می گذارند. پس از مراسم عقد ، عروس بایستی بدون لباس در آب قنات آب تنی کند.ضمنا در سر خرمن مردم مقداری گمپندم و جو به وی می دهند.آنچه در این مراسم متداول است ، شادی و دادن طعام به نماد برکت و نعمت خواهی ار طبیعت است .زن نماد زایش و باروری در ارتباط با قرار می گیرد و آب را نیز به زایندگی و آفرینش وا می دارد.

سایت آفتاب( آب و دعای باران در ایران)