حوا خودش بهشت است

در ابتدای کتاب آدم و هوای مارک تواین این شعر از عمران صلاحی نوشته شده که خیلی دوست دارم و به مضمون کتاب مربوط است .خواندن این کتاب زیبا را هم به شما  پیشنهاد می کنم تا از یک دیدگاه بی طرف در مورد زندگی و عشق لذت ببرید.

آدم به جرم خوردن گندم با حوا

شد رانده از بهشت اما چه غم

حوا خودش بهشت است.