لحظه های پریشانی

دلم روشن است و روحم را بی هیچ آلودگی، دست نخورده باقی خواهد ماند و هیچ بشری بر آن تسلی پیدا نخواهد کرد.و من این گنجینه را

برای زمانی ارزشمند باقی خواهم گذاشت.

و روزی چون درختی زندگی را بارور خواهم کرد و در این پهنه بی آب و علف

 روح من چون آب جاری خواهد شد  و این کویر سوزان را پر خواهد کرد از خوشه های  گندم . و نه دیگر سنگی یارای رویارویی با اوست ، نه  تعصب متعصب ونه سفاهت بی خردان و کم عقلان.