حرفهای خودمانی

سلام

اگر کمی وقت بذاریم و دقت کنیم می تونیم چیزای اطرافمونو خوب

ببینیم و  اونا رو در احساسمون شریک کنیم.این کارو از معلم خوبم

آقای القاسی یاد گرفتم.یه روز آقای القاسی به ما گفت:به انگشت سمت

چپ دست چپ نگاه کنیم و در مورد اون یه جمله یا یه مطلب یا یه قصه بگیم

ما هم یه چیزایی گفتیم بعد گفت:حالا به انگشت سمت چپ دست راست نگاه

کنید خلاصه هی گفت ما هم کم کم راه افتادیم تا رسیدیم انگشت شست پای راستم؛ اول که نگاه کردم دیدم هیچ فرقی با انگشت شست پای چپم نداره.

آخه می دونید انگشتای شست دستام با هم متفاوتند چون موقعی که سه سالم

بود یکیشون رفت لای در اتوبوس وکمی فرمش تغیر کرد :خلاصه دیدم هیچ فرقی با انگشت شست پای چپم نداره انوقت این جمله به ذهنم اومد ؛هر گاه به انگشت شست

پای راستم نگاه میکنم به یاد انگشت بازی  دوران کودکی ام می افتم اما هیچ گاه نفهمیدم که انگشت شست پای راستم چه نقشی رو بازی میکرد. انوقت فهمیدم چرا به بعضی ها می گن شاعر.