دوستان عزیز سلام

متاسفم به خاطر یه وقفه طولانی.البته مدت زیادی نیست که با اینترنت آشتی کردم.

ولی از بد روزگار فروردینی ها رو فراموش کرده بودم.مثل همین روزمرگی که باعث میشه خودمونو فراموش کنیم.واقعا وقتی خودمونو فراموش می کنیم چقدر زشت می شیم.اگه آدم دقت کنه این زشتی رو احساس میکنه.قول میدم بامطالب خوب وخواندنی برگردم.حالا می خوام وب لاگ فروردینی ها روبا یکی از شعرای فروغ فروخزاد زینت بدم امید وارم خوشتون بیاد.

دلم گدفته است

دلم گرفته است

به ایوان میروم و انگشتانم را بر پوست کشیده شب می کشم

چراق های رابطه تاریکند

چراق های رابطه تاریکند

کسی مرا به آفتاب معرفی نخواهد کرد

کسی مرا به میهمانی گنجشکها نخواهد برد

پرواز را به خاطر بسپار                              

پرنده مردنی ست.