بعد از یکسال تلاش و مجاهدت دوستداران فرهنگ و هنر که سبب شد شهر اهواز با امکانات بسیار محدود و کارشکنی های افراد کج اندیش ، دارای موزه صاحب نام و با اهمیت در سطح کشور گردد و در اولین سال کاری اش توانست نمایشگاهای مهمی چون جشنواره بین المللی کاریکاتور ، دومین جشنواره تجسمی فجر (بخش عکس) و نمایشگاه انفرادی محسن وزیری مقدم و ... پشت سر بگذارد.
کج اندیش بی فرهنگ و متحجران بی هنر با کارشکنی های پی در پی و در نهایت با برگزاری نمایشگاه کتاب قران کار موزه را یکسره کردند.
باعث تاسف است از اینکه مجبوریم بعضی از حوادث را با آنچه در صدر اسلام اتفاق افتاده قیاس کنیم. اما نمی توانم از این شباهت تاریخی چشم پوشی کنم و آن را نادیده بگیرم که چگونه معاویه با حیله عمر عاص قران ها را بر سر نیزه کردند و اینگونه بر سپاه علی پیروز گشتند.و جریان حکمیت که به نفع معاویه تمام شد.
در آخرین روز نمایشگاه کتب قرانی جلسه ای در دفتر موزه تشکیل شد و با چند هنرمند گزینش شده انجمن هنرهای تجسمی استان تشکیل یافت .
در طی این نمایشگاه بر پیکره فیزیکی موزه صدمات و خسارت زیادی وارد شد و قرار است در طی روزهای آینده نمایشگاه دفاع مقدس توسط سپاه در این موزه برگزار گردد.
آنچه مسلم است از این موزه فقط نامی بر دیواره ی آن باقی مانده ، موزه هنرهای معاصر اهواز
زمانی ابروان پر بود با گره ای سخت ، گره ای گویی که هیچوقت بازنخواهدشد
و یک روز به خاطره اینکه نتوانستم ابروانم را پهن درست کنم عصبانی شدم
و هم اکنون ابروانم نازک شده دوباره پر شده اند
هر چند روفتن و آمدن دوباره ام هیچ ارتباطی به گره ابروانم ندارد با این حال
سلام
پنج شنبه شب به یک نتیجه هولناک در مورد زندگی رسیدم... هولناک و درد ناک ، چندین ساعت گریه کردم آنقدر که معده دردم خوب شد اما قلبم گرفت و ازنفس افتادم.
اون روز هیچ اتفاق خاصی نیافتاده بود. صبح رفتم موزه ، رئیس قبلی موزه اومده بود،کمی در مورد گذشته ها ودر مورد مسائلی چون ادامه تحصیل و کشورهای همسایه ی ایران حرف زدیم.در نهایت من گفتم پدر و مادرم ترجیح می دهند به کربلا ومکه بروند تا کشورهای دیگر...
بعد رفتم خونه کمی اینورو وانور کردم , عصرهم رفتم آرایشگاه. ابروهام حسابی پر شده بود، دلم می خواست یه مدل خوب درستش کنه اما آرایشگرم سرش شلوغ بود برای همین همکارش ابروهامو برداشت و نتونست دم ابروهامو خوب درست کنه ، تا به تا شد. آخر سر هم آرایشگرم اومد مثله سابق دمشو چید( دلم من خوش که چقدر زحمت کشیدم تا ابروم پر شد)
توی آرایشگاه که بودم مامانم زنگ زد که مادربزرگ ودایی ات اومدن و ما بهش گفتیم تو رفتی موزه.برگشتی نگی که آرایشگاه بودی (یعنی مردم خرند، چطور با صورت پف کرده به مردم بگم موزه بودم) برای همین تو آرایشگاه خودمو معطل کردم چون اگر فامیل بفهمند من رفتم آرایشگاه آبروی هزاران ساله ی خانواده ی ما از دست می ره.
وقتی اومدم خونه مهمونا رفته بودن تقربیا همون زمان بود که به اون نتیجه هولناک رسیدم.
گونه هایم گر گرفته است
تشنه نیستم
می خواهم تنها بمانم
در اتاق را آهسته ببند
و از من نپرسید که چه بود...
گفت : آن یار کزو گشت سر دار بلند
جرمش این بود که اسرار هویدا می کرد
و در حقیقت یک شمع راز منوریست که آن را آن آخرین و آن کشیده ترین شعله خوب میداند.
و آن شب من خاموش شدم .چیزی در من به انتها رسید.
در عمقی فرو می روم که دیگر با کلمات هم پر نمی شود .
می خواهم حالا تا ابد برای خودم در انعکاس آب ، آوازی محرمانه بخوانم.
دارم در ترانه ای مبهم زاده می شوم ، به نسیما بگو کتاب های کودکان را کنار گلدان و سوالات هفت سالگی چیده ام.
دیگر تمام شد.
می خوام اعتراف کنم این پست و چند تا پست قبلی رو زورکی نوشتم
چه زمانهایی زورکی نمی نویسم :
زمانی که خیلی خوشحالم وزمانی که خیلی ناراحتم
چه زمانی هایی زورکی می نویسم :
زمانی که معلوم نیست حالم خوبه یا حالم بده ، منظورم همون زمانهایی که با دو چشم شیشه ای جهان در برابرم عبور می کند.
از طرفی چون موزه نمی روم ترسیدم مردم بگن این همه وقت داره دو خط برای وبلاگش نمی نویسه.
نتیجه زورکی نوشتن :
با دو چشم شیشه ای یه جوالدوز به خودم می زنم یه سوزن به جهان گذران
می خواستم در مورد پست " من هنوزمنتظرم " یه چیزی بگم
یعنی می خواستم یه چیزی بگم ولی نمی گم
یعنی یه چیزی گفتم و یه چیزی نوشتم ولی نمی گم
چون نمی خوام بعضی از دوستانم رو ناراحت کنم و بعضی دیگر را خوشحال
خودم می دونم چی گفتم
به هر حال هم زمانی آن نوشته را با تولد حضرت مهدی (ع) به فال نیک می گیرم.
شهر خای است زعشاق بود کز طرفی
مردی از خویش برون آید و کاری بکند
کو کریمی که ز بزم طربش غمزده ای
جرعه ای در کشد و دفع خماری بکند
همیشه فکر می کردم اگر زمان به حد کافی داشتم خیلی کار انجام می دادم
مثلا:
هر روز وبلاگم به روزمی کردم
مطلب ترجمه می کردم
پایان نامه ام تموم می کنم
نوشته های نیمه کاره و ویرایش نشده
نوشته های جدید
طراحی و خیلی از کارهای دیگه
اما این روزا که دیگه موزه نمی رم فقط وقت کشی میکنم.
به قول یه دوست همیشه همینطوره