امروز فکرم خیلی مشغول بود ، به دوستانم فکر می کردم به اونایی که درکم کردن و هنوز کنارم هستن و اونایی که ترکم کردن و رفتن. من آدم سابق نیستم واینو خوب می دونم.ادمایی که سالهاست منو می شناسن خوب می فهمن دارم در مورد چی حرف می زنم. به این فکر می کردم من گاهی اینقدر عجول بودم که خیلی زود از بعضی دوستانم ناامید شدم و اونا رو کنار گذاشتم.چون تحمل نداشتم ببینم روزگار اونا رو این همه دگرگون کرده یا هر چی که بشه اسمشو گذاشت... خودم رو با دوستانم مقایسه می کردم ...
" "تنها دوست انسان خود اوست." " این جمله از یه بزرگه، اما متاسفانه اسمشو فراموش کردم. اما واقعا بهش اعتقاد دارم. شایدم لااقل امروز و توی این لحظه و بخاطر اتفاقاتی که امروز برام افتاد، بهش اعتقاد صددرصد پیدا کردم که هیچکس به فکر آدم نمیتونه باشه و به دردش بخوره به جز خودش. % % %
سلامممممممممممممممممم
«تنها همدم همراز و دوست انسان خدا است» و بعد " "تنها دوست انسان خود اوست." " تا وقتی که خدارو داشته باشیم نه تنهاییم نه ناامید
وبلاگت عالییییییییییییییییییییه