راز جاودانگی در یه تکه سفال

انسان این بزرگ مخلوقات ، این خدای زمینی ، آن زمان که تصمیم گرفت دست 

به آفرینش بزند ، با تکه گلی بی ارزش ، همچون آفریننده اش  بزرگی و اصالت 

خویش را به نسل بعد از خود انتقال داد.  

آنچه محرز است هر آفرینشی نشان  از آفریننده ی خود دارد، بشر اولیه خالقی 

است که چون خدایش در پی جاودانگی اش می کوشد. جاودانگی رازی است 

که انسان امروز آن را فراموش کرد و بزرگی و اصالت خود را از دست داد.