اگر نمی توانید خود را با فضای یک گروه وفق دهید حتما بخوانید

امروزه در ایران کار گروهی به یک گره تبدیل شده است. برای بسیار شرکت در یک امر گروهی چیزی شبیه به یک فاجعه است. این مسئله می تواند دلایل زیادی داشته باشد ؛ تصور نمی کنم بتوان آن را به پیشینه تاریخی نسبت داد چه بسا در گذشته در هنگام برگزاری آیین ها و مناسک و اعیاد که همگی آن ها به صورت گروهی برگزار می شد انواع بازی های گروهی رایج بود. و کودکان به خصوص پسران از همان ابتدا شیوه رفتار در یک گروه را می آموختند . اما امروز این سنن و بازی ها فراموش شده اند و مردم در دایره کوچیکی خود ساخته ی خود سردر گم و حیرانند.

 کتاب مردانه بازی کن زنانه پیروز باشد کتابی است که زن خبرنگاری به نام گیل اوانز با این پیش فرض که در امریکا مردان خود اصول مشارکت در یک کار گروهی را می دانند ، برای زنانی که می خواهند در اجتماع حضور فعال و موفقی داشته باشند تالیف شده است. اما به نظر من در ایران بسیاری  چه زن و چه مرد اصول شرکت در یک کار گروهی را نمی دانند . خود من بسیاری از این اصول را تا پیش از این نمی دانستم.

این اصول اینجا به اشتراک می گذارم به این امید شما هم مانند من بتوانید به دلایل بسیاری از ناکامی های خود در یک کار گروهی پی ببرید و آن ها را برطرف کنید . همچنین به خانمهایی که علاقه دارند حضوری موفق در محل کار و صحنه اجتماع داشته باشند ، پیشنهاد می کنم حتما این کتاب را تهیه کنند. خانم های عزیز فراموش نکنید این کتاب برای شما نوشته شده است.

صورت مسئله : من نمی توانم خودم را با یه کار گروهی وفق بدم

راه حل: به خاطر داشته باشید که کار شما فقط به شما مربوط  نیست و با تمام گروه در ارتباط است . در نتیجه باید از مقررات گروه پیروی کنید :

·        در هنگام کار همواره تصویر بزرگ را در ذهن داشته باشید :

این وظیفه ی شما نیست وقتی کاری را دون شان خود می دانید آن را توهین به خود تلقی کنید . در وضعیتی که توجه فوری شما ضروری است هیچ کس مایل نیست از تردید های شخصی شما با خبر شود . مسائل شخصی شما هر قدر هم که در نظرتان مهم باشد جزئی از تصویر کوچک به شمار می رود. تصویر بزرگ عبارتست از توانایی گروه در راه رسیدن به هدف نهایی. شما را برای اینکه توانایی کمک به گروه را داشتید استخدام کرده اند. پس نباید در جزئیات غرق شوید ، انرژی خود را با کینه و دشمنی با افراد یا با نگرانی های شخصی خود تلف نکنید.

·        مجبور نیستید هم گروه هایتان را دوست داشته باشید اما باید به آنها وفادار بمانید:

نالایق ترین عضو گروهتان را یک مشکل حل شدنی بدانید نه یک اهانت شخصی . ارزش یک  گروه با ارزش ضعیف ترین عضو گروه آن برابری می کند. پس اگر آن عضو ضعیف را تقویت کنید ، خودتان را تقویت کرده اید.

·        لزومی ندارد خود را یک آدم ماشینی بی اراده بدانید:  

همین که وارد گروهی می شویم تصور می کنیم نامرئی شده ایم. به هیچ وجه چنین نیست. در واقع هر کسی در گروه شکل بهتری از خود را می یابد. بازیکن وسط می تواند کاری کند که بازیکن دفاع ، خوب و عالی جلوه کند. یک دروازبان خوب باعث پیشرفت بازیکن مهاجم می شود. یارهای مسابقه ی تنیس دوبل به یکدیگر کمک می کنند.هر یک از اعضای گروه شما با استعدادهای منحصر به فرد خود وارد میدان می شوند و شما می توانید با استفاده از همه استعدادهای پیرامونتان توانایی های خود را بهبود بخشید.

·        از گروه انتقاد نکنید:

همین که گروهی تصمیم گرفت وقت عمل می رسد . وقتی کاری به مرحله عمل می رسد دیگر مکث کردن ، متوقف کردن کار و بررسی آن ، و از همه بدتر انتقاد از کار معنایی ندارد . اگر مایلید گروهتان به هدفی برسد این را بدانید که ارایه ی پیشنهادهای مشابه در پیشبرد کار مفید نیست. لحظه ای  که همه ی اعضای گروه به سمت چپ می دوند زمان مناسبی برای این نیست که بگویید شاید دوید به سمت راست بهتر باشد.

·        گفتگوهای درونی خود را بسنجید:

همه نارضایتی هایی را که از کارتان دارید بر روی یک کاغذ بنویسید و آن را با صدای بلند بخوانید. آیا همه ی آنها به من مربوط نمی شوند؟ شاید پاسخ بسیاری از شما منفی باشد. اما بسیار از ما بدون آنکه خودمان بدانیم خودبین هستیم. مثلا فرض کنید همکار نالایقی دارید و می نویسید: "به نظر من او خیلی بی شعور است . هیچ وقت به حرفهای من توجه نمی کند. او به اندازه من باهوش و زرنگ نیست." آیا خود بینی نهفته در این جملات را تشخیص می دهید؟ ما در نیروی منفی خود غرق می شویم و تصور می کنیم اگر فقط کسی به حرف ما گوش بدهد همه کارها درست می شود در نتیجه نسبت به عضوی از گروه که چندان باهوش نیست حساسیت بیمارگونه به خرج می دهیم.

بهتر نیست به جای لاف زدن و قیل و قال به راه انداختن آستین ها را بالا بزنیم و کمکی بکنیم؟ راهی برای مثبت اندیشی بیابید. به جای انتقاد و عیب جویی استعداد خود را وقف پیشبرد کار گروهی کنید. همیشه با نارضایتی به سراغ سرگروه نروید. سعی کنید راه حلی نیز در چنته داشته باشید .

·        کمک گروه را بپذیرید:

وقتی از هم گروه هایمان دلسرد می شویم می گوییم: " من به تنهایی بهتر می توانم این کار را انجام بدهم " اما در این موقع مرتکب یک اشتباه راهبردی می شویم . علاوه بر آن ، کار فوق العاده ای را نیز به عهده می گیریم.

پا را از گلیمتان درازتر نکنید و در برابر این وسوسه مقاومت نشان بدهید. بازیکن وسط زمین هیچ گاه توپ را به سمت دروازه پرتاب نمی کند. دروازه بان نیز تلاشی برای گل زدن نمی کند. اگر واقعا فکر می کنید می توانید کار شخص دیگری را بهتر از خودش انجام دهید به سراغ سرگروه بروید و موضوع را به طور محرمانه با او در میان بگذارید.

·         نظم گروه را بر هم نزنید:

شاید بتوان گفت بدترین واکنش یک بازیکن در گروه این است  که فراموش کند یکی از اعضای گروه است . بله مسایل متعدد دیگری در زندگی هر روز شما به چشم می خورد از جمله خانه ، فرزندان ، والدین و غیره. اما گذشته از دوران بحران های شخصی ، در تمام اوقاتی که در محل کارتان هستید مهم ترین هدف شما باید موفقیت گروهتان باشد. نمی خواهم بگویم بقیه ی زندگی شما مهم نیست اما اگر می خواهید فرد موفقی باشید زمانی که در محل کارتان هستید فکرتان را روی کارتان متمرکز کنید.

گیل ایوانز

مردانه بازی کن زنانه پیروز باش

نشر کتابسرای تندیس